بر وسعت کویری دلهایمان ببار
مُردیم بی تو، بر تن هر مرده جان ببار
ای از تبار آبی ممتد و روشنی
بر شورهزار ظلمت جان بیامان ببار
هنگام تشنگی و در این سوز آفتاب
ای ابر عاشقی که شدی سایبان، ببار
خشکیده شد درخت زمان از نبودنت
اشکانه از دو چشم تن و آسمان ببار
مثل حضور شبنم گلبرگ نسترن
در امتداد صبح غزلهایمان ببار
روح الله ستایش احدی
89/5/16 .................
